بچه های گل کاردرمانی

به وبلاگ بچه های کاردرمانی دانشکاه علوم پزشکی همدان خوش آمدید...

بچه های گل کاردرمانی

به وبلاگ بچه های کاردرمانی دانشکاه علوم پزشکی همدان خوش آمدید...

اختلال نقص توجه و بیش فعالی

ADHD

   اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات مزمن است که کودکان در سن مدرسه را متاثر می کند. زمانی که درمان و تشخیص صورت نگیرد، اختلال می تواند ناتوان کننده و بصورت بالقوه ای تاثیرات مخرب و ویران کننده ای برای کودکان و خانواده ها داشته باشد.

         نقص توجه: کودک نمی توانند خود را متمرکز بر یک موضوع کند . فعالیتی را آغاز کرده ادامه داده و به انتها برساند و نتیجه کارش مناسب باشد. دائم از موضوعی به موضوع دیگر حرکت می کند. از دستکاری کوتاه مدت یک شی یا اسباب بازی به دستکاری شی دیگری می پردازد، بدون اینکه شی قبلی را کامل شناخته و کاربردهایی را از آن یافته باشد. در حین انجام دادن تکالیف مدرسه هر صدایی یا اتفاق بی اهمیتی او را از ادامه کارش باز می دارد و اگر محیط راآرام کنید اغلب تکلیف انجام دادنش چند برابر همسالانش زمان می برد.

    تکانشگری: بدون فکر کار کردن. عدم کنترل وسوسه ها و خواسته ها. کودک در موقعیت های متفاوت هیجان نا متناسب نشان می دهد. در مقابل دستوالعمل ها بی تاب است و دوست دارد بدون طی مراحل به انتها برسد و نتیجه را ببیند. وقتی از کاری نهی اش می کنید او آن کار را انجام می دهد و به اصطلاح انگار نه انگار با او حرف میزنید! چون در آن لحظه دوست دارد کار را انجام دهد و نمی تواند جلوی خودش را بگیرد . تاکید دارم در حالتی که هنوز اختلال نافرمانی مقابله ای به مشکلات کودک اضافه نشده این حالات به میزان بالایی تحت کنترل ارادی کودک نیست. او لجبازی نمی کند واقعا نمیتواند خودش را کنترل کند.

       بیش فعالی: عدم توانایی در یکجا نشستن. حرکت دائم. کودک دائما در حال حرکت و جنب و جوش است. سر کلاس نمی تواند بنشیند ومکرر بلند می شود. با اینکه ساعت ها در پارک دویده است وقتی به خانه آمده اید خسته نیست و آرام ندارد. در واقع کودک قادر به تنظیم سطح فعالیتش نیست. این علامت اغلب اوقات ماسکی بر مشکلات حرکتی کودک ایجاد می کند. کودک بصورت مشخصی مطابق با سنش نمی تواند با توپ بازی کند و یا حرکات هماهنگ در پاها داشته باشد.

     کودکان با اختلال نقص توجه و بیش فعالی بنظر می رسد که دارای ریسک بالایی برای دامنه ی وسیعی از مشکلات شامل شکست های تحصیلی و ترک تحصیل، اختلال سلوک، روابط شکست خورده، مشکلات در محل کار و سوء مصرف مواد هستند. تشخیص و درمان مناسب می تواند به صورت واضحی این حالات نامساعد را تغییر دهد.

    میزان شیوع این اختلال بنا به آمارهای جدید 4 تا 8 % کودکان است. درحالی بنا به آمار 1994 میزان شیوع 3 تا 5% بود! برای مدتهای مدیدی است که تصور می شود که ADHD پسران را بیشتر از دختران درگیر می کند و این نسبت 3 به 1 است. اکنون این روشن شده است ربطی به جنسیت ندارد. اما دختران بیشتر مبتلا به نوع نقص توجه آن هستند. یعنی شلوغ کاری شان کمتر است که این امر خطر تشخیص دیر را تا سنین 9 یا 8 بالا می برد. و تا آن زمان سطح اعتماد به نفس خیلی پایین آمده است.

    علایم ADHD تمام حیطه های زندگی کودک را تحت تاثیر قرار می دهد. کودکان ADHD عملکرد ضعیفی را در محیط های آکادمیک دارند زیرا توانایی یکجا نشستن و توجه کردن را ندارند. اغلب در فعالیت های ورزشی کمتر مشارکت دارند که به علت نقص تمرکز و هماهنگی شان (Coordination) است. اگر هم مشارکت می کنند به علت عدم توانایی در تمرکز کردن و مشکلات هماهنگی حرکتی موفق نیستند . و کم کم یا کنار زده میشوند یا خودشان کنار می کشند. بعلاوه ممکن است بخاطر تکانشگری، شلوغ کاریشان و تمایلشان به نادیده گرفتن قوانین اجتماعی و عرف هایی که نظامهای اجتماعی را می سازند همسالان شان آنها را پس بزنند.

    کودکان و نوجوانان ADHD در تصمیم گیری و مهارتهای حل مسئله و برنامه ریزی ، اصلاح اشتباهات و استفاده از بازخوردها ، یادگیری از پاسخ ها مشکل دارند.( جمله های معروف والدین: ده بار گفتم که این کارو نکن یا به خاطر کاراش صدمه جدی دیده اما بازم تکرار میکنه .)

     قضاوت های اشتباه،کنترل تکانه ضعیف و اشکال به تاخیر انداختن خواسته ها از خصوصیات دیگر این کودکان است. تمام این خصایص از عملکردهای لوب فرونتال است.( همان لحظه ای که خواست کاری را انجام بده اون را انجام میده و ملاحضات زمانی، مکانی، عرف و خطرات را نمیبینه و طبیعتا چون تاملی وجو ندارد ، نتیجه جالب نخواهد بود.) 

    آنها از صدمات بدنی زیادتری را نسبت به همسالانشان رنج می برند و بیشتر روابط ستیزه جویانه ای با والدین و خواهر / برادرهایشان دارند. زیرا رفتارشان می تواند بسیار مخرب باشد. در طول زمان، تلاقی پس زده شدن و شکست تاثیرات منفی مشخصی را بر رشد عزت نفس این کودکان دارد.

   مطالعات متعددی نشان داده است که ADHD تاثیرات منفی هم بر فرد و هم بر خانواده دارد. یک مطالعه از طریق تلفن توسط مرکز مطالعات کودکان دانشگاه نیویورک به بررسی تاثیر حضور کودک ADHD بر خانواده پرداخت. مطالعه شامل 255 والد کودک ADHD و 252 والد کودک سالم بود. نتایج نشان داد که هم خانواده وهم پسران ADHD بصورت منفی توسط اختلال متاثر شده اند و این نقص در تمامی حیطه ها بوده است. 

دلیل شناسی و پاتو ژنتیک ADHD

  مطالعات جدید درک بهتری را از علتهای ADHD فراهم کرده اند، اما ابهامات زیادی هنوز وجود دارند.

1. فرضیه کاتا گولامین ، نقص نور اپی نفرین و دوپامین

   یافته های جدید بیان می کنند که فرضیه کاتاگولامین برای ADHD مطرح می کنند که در آن هم نروترنسمیتر های کاتاگولامین، نقص نور اپی نفرین و دوپامین هماهنگ با هم کار می کنند. این فرضیه بیان می کند که نور اپی نفرین روی تمام کورتکس مغزی عمل می کند که شامل سیستم توجه ای خلفی نیز می شود که این سیستم اجازه می دهد که مغز درگیر ( engage) و آگاه (orient) نسبت به محرک جدید شود.

   بهر حال برای دستکاری ذهنی و پاسخ به اطلاعات جدید، سیستم اجرایی(executive) یا قدامی نیز باید واکنش نشان دهند. این سیستم اجرایی مرتبط با ساختارهای پره فرونتال است که تحلیل اطلاعات و انتخاب و شروع پاسخ را امکان پذیر می سازد. این فعالیت بنظر می رسد که نیازمند دوپامین برای پیش رفتن است. در حقیقت، ممکن است کمبود دوپامین در این ساختارها مسئول کنترل مهاری( Inhibitory control) و حافظه کاری یا توانایی دست یابی و پروسه کردن اطلاعات برای حل مسئله است. با این مشاهدات، بنظر می رسد که بی نظمی هر دو دوپامین و نور اپی نفرین منجر به این شود که سیستم عصبی مرکزی یک نقش محوری در علایم این اختلال داشته باشد.

2. نقایص ساختار عصبی Neuro Structural Distinctions

   تفاوتهای ساختارهای عصبی در کودکان ADHD مشخص شده است. مطالعات تصویر برداری نشان داد که مغز کودکان ADHD بصورت نسبی متفاوت از مغز همسالان سالم شان است. این مطالعات بیان می کنند که مغز کودکان ADHD کوچکتر از گروه های کنتری همسان شده از نظر سنی است. برخی مناطق مغزی شامل کورتکس پره فرونتال، مخطط ، هسته های قاعده ای، مخچه بنظر کوچکتر می رسند. همچنین مطالعات تصویر برداری که فعالیت مغز را اندازه گیری کرده بودند ، نشان دادند که مناطق کنترل کننده توجه در کودکان ADHD کمتر فعال است.

3. ژن های مرتبط

   مطالعات ژنتیک اثبات کرده اند که ADHD یک پایه نوروبیولوژیکال دارد. مطالعات بیان کرده اند که ADHD اختلالی است که تا حدودی ارثی است. اکثریت کودکان ADHD حداقل یک فامیل نزدیک دارند که مبتلا به این اختلال است. حداقل یک سوم پدرانی که ADHD بوده اند، فرزندانی مبتلا به این اختلال دارند. مدارک حمایت گر دیگر از عوامل ژنتیکی، مطالعات روی دوقلو های است که نشان داد که هنگامی که یک کودک ADHD باشد، بنظر می رسد قل دیگر که اختلال را داشته باشد . بنظر می رسد که حداقل دو ژن ( کروموزوم 5p15.3 و کروموزوم 11p15.5 ) با بروز علایم اختلال مرتبط باشند. دانستن اینکه ADHD نشانه های مختلف و پیچیده ای دارد و نشانگان مختلف معمولا توسط چندین ژن مختلف بروز می یابند، لزوم بررسی ژن های بیشتری را بیان می کند.

درمان:  شامل دارو درمانی، کاردرمانی - گفتاردرمانی - رفتاردرمانی است. البته این درمان زمان بر است. یعنی ممکن است چند سال کودک دارو مصرف کند و کادرمانی یا گفتاردرمانی برود. اما با درمان مناسب میتوان بسیاری از عوارض این اختلال را در سنین نوجوانی و بزرگسالی و کودکی کاهش داد
نظرات 1 + ارسال نظر
پرستو دوشنبه 5 دی‌ماه سال 1390 ساعت 10:01 ب.ظ

سلام.دستتون درد نکنه.مطلب خیلی به دردم خورد چون این ترم روانشناسی رشد داریم.کاردرمان ترم ۱ همدان

سلام
خواهش میکنم.ایشالله بیشتر به وبلاگمون سر بزنین.و بهمون کمک کنین تا وبلاگ ارتقا بدیم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد