اضطراب در کودکان
برای کودکی که نمیتواند به آرامی بنشیند و توجه کند، بزای مدرسه آماده شود و در کلاس یا خانه تمرکزش را حفظ کند مشکلات زیادی به وجود خواهد آمد. اما این علایم همیشه به اختلال بیش فعالی- نقص توجه ربط داده نمیشوند، مشکل شاید اضطراب باشد!
اضطراب ممکن است حالتی ارثی باشد، و این حالت چندان غیر معمول نیست. در معیار تشخیصی DSM-IV-TR 4% کودکان از اضطراب جدایی رنج میبرند و 5 % از مردم از اضطراب عمومی در سراسر زندگی شان رنج میبرند.( و بسیاری از این افراد اضطرایشان را در سبکهای ارتباط نادرست با فرزندانشان، به آنها میآموزند)
تشخیص و درمان اضطراب در کودکان بسیار اهمیت دارد. از آنجا که کودک مبتلا به اضطراب اغلب علایم را به بزگسالی توسعه میدهند ، مانند اضطراب عمومی بزرگسالان، اختلال هراس، فوبیا ها، و همینطور تعدادی از اختلالات جسمی سازی شده که در آنها شکایات متعدد جسمانی بدون دلیل پزشکی وجود دارد(سردرد های متنوع، مشکلات گوارشی که البته فرد به عمد علایمی را نمایش نمیدهد! )
اضطراب در کودکان در دوره هایی در طی رشد قابل انتظار هستند و این حالتها طبیعی در نظر گرفته میشوند. (برای مثال روز اول مدرسه) برخی کودکان ممکن است از کمرویی بیش از اندازه و یا دشواری در تطابق با موقعیت جدید در رنج باشند.
کودکان ممکن است هنوز قادر به بیان کلامی احساسشان نباشند و نیز راهکارهای تطابق برای مدیریت آنها را کسب نکرده باشند. لذا گاهی ترسها و وقایع استرس آوری که برای بزگسالان بصورت ساده ای رفع میشوند برای آنها وحشتناک تر است زیرا دفاع هایشان کامل نشده است.
اغلب کودکان ترسهای گذارایی دارند و به سرعت از آنها خارج شده و با بزرگتر شدن میفهمند که آنچه که از آن میترسیدهاند واقعا خطرناک نبوده است ! مثلا کودکی فکر میکند که هیولایی زیر تخت او قرار دارد.این نوع ترسها قسمتی از رشد کودکان است( با وجود غیر منطقی بودن این ترسها از نظر مای بزرگسال این ترسها برای کودک منطقی، واقعی، و امکان پذیرند، پس به ترسهای کودکتان احترام بگذارید. )
برخی از کودکان از سایرین مضطربتر هستند و ممکن است نیاز به اعتماد دهی از جانب یک متخص به ویژه زمانی که به اختلال اضطرابی مشکوک باشیم، دارند. اضطراب هنگامی تبدیل به مشکل میشود که شروع به متاثر کردن زندگی روزانه و عملکرد او میکند و یا او را به صورت معنی داری را پریشان میکند.
چه زمانی اضطراب کودک طبیعی است؟
برای تمام کودکان طبیعی است که اضطرابهای خاصی را در مراحل خاصی از زندگی تجربه کنند. بین ماههای 7 و 11 نوزاد سالم اغلب درباره چهره های ناشناس احساس اضطراب میکند. بین ماه 3 ماهگی و 3 سالگی ، اغلب کودکان در موقع جدایی از مراقب اضطراب را تجربه میکنند.
کودکان کوچک ممکن است ترسهای گذرایی را تجربه کنند، مثل ترس از تاریکی، توفان، حیوانات، هیولاها، و آنها اغلب ترسهایی را بعد از تجارب دردناک خاصی موقتا ایجاد میکنند. یک کودک ممکن است از سگها بترسد بعد از اینکه توسط سگی گاز کرفته شده باشد( ترسش را تعمیم میدهد به تمام سگها)
تشخیص اضطراب کودک
علایم اضطراب در کودکان اغلب متفاوت است از آنچه در بزرگسالان دیده میشود. علاوه بر این کودکان با سنین و طبیعتهای متفاوت علایم متفاوتی را نشان دهند. در این جا علایم و نشاته هایی از اضطراب کودکان را میآوریم:
<!--[if !supportLists]-->Ø خیس کردن رختخواب (البته بالاتر از سن 5 سالگی)<!--[endif]-->
<!--[if !supportLists]-->Ø کابوس و حشت شبانه<!--[endif]-->
<!--[if !supportLists]-->Ø اجتناب از فعالیتهای خاص (مانند وقایع مدرسه یا اجتماعی)<!--[endif]-->
<!--[if !supportLists]-->Ø بسیار چسبنده بودن و به آسانی گریه کردن<!--[endif]-->
<!--[if !supportLists]-->Ø احساسات مکرر ترس و هراس که فعالیت را متوقف میکند<!--[endif]-->
<!--[if !supportLists]-->Ø نگرانی ثابت در مورد حوادث آینده<!--[endif]-->
<!--[if !supportLists]-->Ø دوست شدن به سختی و به شدت خجالتی بودن<!--[endif]-->
<!--[if !supportLists]-->Ø عزت نفس پایین و کمبود اعتماد به نفس<!--[endif]-->
<!--[if !supportLists]-->Ø ترس از شتباه کردن <!--[endif]-->
<!--[if !supportLists]-->Ø رفتارهای تکرار شونده (مانند چک کردن زیر تخت و یا کمد قبل از خوابیدن) <!--[endif]-->
<!--[if !supportLists]-->Ø مقاومت شدید در مقابل هر نوع تغییری<!--[endif]-->
<!--[if !supportLists]-->Ø علایم تکرار شونده فیزیکی مانند درد شکم یا سر، بدون دلیل پزشکی<!--[endif]-->
چه چیزهایی باعث اضطراب کودکان می شود؟
اضطراب جدایی در کودکان کوچک بسیار طبیعی است و معمولا با افزایش سن فرو می نشیند. اما اگر در سنین بالاتر از 3 سالگی کودک هراس بیش از اندازهای را در هنگام جدایی از مادر، ترک محل زندگی یا سایر محاهای آشنا نشان دهد نشانگر وجود اضطراب جدایی است. کودکان مبتلا ترسهای مرضی ونشخوار فکری دارند و هنگام نزدیک شدن فرد غریبه، به احتمال صدمه دیدن و حوادث ناخوشایند از طرف فرد غریبه میاندیشند. ترس از گم شدن، تصادف، بیماری، دزدیده شدن، محروم شدن از دیدار دوباره والدین، در میان کودکان مبتلا شایع است. برای تشخیص این اختلال موارد زیر را مورد دقت قرار دهید:
مدت تداوم این اختلال حداقل باید 4 هفته ممتد باشد.درمان این کودکان شامل دو دسته کلی درمانهای دارویی و غیر دارویی (بازی درمانی، رفتاردرمانی و...) است.
دگرگونی و ترس ازغریبه مانند بزرگسالان، کودکان اغلب از ناشناخته ها میترسند و در موقعیت نا آشنا و جدید محتاط هستند. روز اول مدرسه، دیدن افراد جدید و همسایگان جدید میتوانند دورهای اضطرابی برای کودک شما باشد.
حوادث تروماتیک تجارب ناخوشایند یا بد میتوانند کودک را به ببرد سمت باور این که چیزخاصی خطرناک یا ترساننده است. این تجارب ممکن است شامل موقعیت اجتماعی بر آشفته کننده، یا تجربه ای شامل آسیب یا آزار جسمی و ترس بوده است( مانند گاز گرفته شدن توسط سگ، یا تصادف رانندگی) باشد. در موقعیتهای خاص پریشان کننده خطر ابتلا به اختلال اضطراب پس از سانحه وجود دارد(PTSD )
و ممکن است کودک شما نیازمند کمک متخصص باشد.
مشکلات مرتبط با مدرسهکودک شما ممکن است در مورد چیزهایی در مدرسه مضطرب شوند مانند وجود یک قلدر در مدرسه، پیدا کردن دوست، یک معلم عبوس سختگیر. در برخی موارد اضطراب ریشه در مشکلات تطابق و کنار آمدن با کار مدرسه و مشکلات یادگیریLearning Disorders داشته باشد.
مشکلات خانوادگی. یک آشفتگی در محیط خانه ممکن است باعث شود کودک شما احساس اضطراب کند. شنیدن و دیدن جنگ مداوم والدین میتواند یه ویژه برای کودکتان استرس زا باشد و باعش شود آنها احساس نا امنی کنند.(دعوای بین پدر ومادرها مختص رابطه خودشان و شعاعش به اندازه حریم خصوصی آنهاست و کودک داخل این دایره نا امن نیست) دیگر مسائل خانواده مانند جدایی وطلاق، فوت یا بیماری والدین ، نظام تربیتی به هم ریخته یا خشن تربیتی نیز اضطراب زا هستند.
رفتار آموخته شده . کودکان اغلب رفتارهای اضطرابی را از والدینشان برمیدارند یا کسب میکنند